Yaşarken ölenler…
İlk zamanlarında renkti ayrımcılık,
Git ileri baş geri dönüştü;
Sonraları ırkçılık gelişti,
Ermeniler, Kürtler, aleviler ve göçmenler
Fütursuzca yaşandı her şey alenen…
Sağ sol bile bu ülkede siyasi ayrımcılığın hedefi oldu;
Din bireyin inanç özgürlüğü iken,
Siyasete alet edildi,
Adalet mi? Kalktı tozlu raflara
Kaldı ikinci bir bahara…
Bu arada havada uçuşan insana yakışmaz onca söz,
Küfür ve hakaretler, sormazlar mı insana; bunlar size edilse ne dersiniz?
Sözde Anadolu toplumu namusçuydu!
Kardeş kardeşi ayırımcı yapar mıydı?
Şaşırmıyoruz artık milliyetçilik söylemlerinin doruk yapmasına;
Gölgelemek için günlük siyasi gündemi; dini kullanmalarına…
Şimdilerde televizyonlar olsun ister gazete,
Almış bir tek adam rejimi,
Sürmüşler fırına Ermeni ve Yahudileri,
Garnitürler zaten mezhepler;
Yaşarken öldürüyorlar her gün…
Her gün ölüyor ve doğan güneşle diriliyorlar;
Söylemlerle her gün tekrar gömülüyorlar diri diri…
Öyle ise zamanıdır ey Anadolu;
Doğuda başlayan Annelerin bekleyişi,
Batıdan gelen tüyü bitmemiş gençlerin desteği;
Ilımlı söylemlerin kanat çırptığı şu anlar,
Her karışında hepimizin atasının kanı var;
Hadi BİRLİK OLMA ANI ŞİMDİ…
Mehmet Aydemir 27.09.2019 19:50 bir kahvenin telvesinde ümit yüreğim…