Uzat elini anne…
Boyunları bükük değil,
Kirli vücutları arınmaz
mikroptan, nasırdan…
Karınları zil çalmaz
açlıktan,umuttan…
Kalpleri sanmayın vazgeçer
sevdadan,aşktan…
İnsanlara kin tutmazlar
hatalarından…
Rüzgarın sesleri
korkutmaz onları…
Yağmur tanecikleri
ıslatmaz yüreklerini…
Karlar üşütmez
ısınmamış bedenlerini…
Bir unutulmuşluk,
Bir vefasızlık,
Bir de ölüme terkedilmişlik,
Düşer muş’un,Diyarbakır’ın üstüne…
Belki de zamanla,
kan kanserine, Aidse,
sevgiye, dostluğa,
sonsuzluktaki yıldızlara,
Gidecek çocukların
yüreğine, kalbine düşer…
haydi uzat elini ” anne” ,
Isıt o küçücük yürekleri…! M. Aydemir 18.03.97 s:00:52 muş’un çocukları için