T-nrı T-nrı’yı gördü II
Sanırımızın ki koca deryayı yaratan düşlemedi,
İyilik olsun derken bilmedi nasıl bir yaşam olacak,
Dipsiz dilek kuyusu varsa;
Elbette dipsiz bir kötülük kuyusu da olmalıydı…
Zıtlık bir noktadan başlayan,
Eşit uzunluktaki mesafenin uçları değil mi?
Eşit demişken,
İnsan iyi olduğu kadar kötüyü de bilmeli,
Muhakeme etmeli,
Ayırmalı ve karar vermeli;
T-nrı gözüyle görüp,
T-nrı aklıyla algılamalı,
Hatta T-nrı gibi bile düşleyebilmeli!
İnsan gözü zaten bu sebepten edinmedi mi?
“Ben olam ha”; derken düşle demişti
Düşle derken dipsiz kuyunun dibini,
Sonlu âlemlerin ötesini,
Son seni korkutmasın,
Sınırlar ekle demişti sonsuzluğa…
Esen yel nasıl hafifletiyorsa sıcağı,
Gölge nasıl açık havada merhem oluyorsa,
Ölümde bir son değil,
Ölüm sadece bir kapı,
Yeni bir başlangıç;
Tabi vazgeçebiliyorsan nefesin O sıcağını…
T-nrı seni kendi kadar essiz yarattı;
Senin içine kendinden olan ışığı koydu;
Düşleyebilirdin sınırların ötesini;
Karanlık sadece bir SIR,
Altıncı gözünü açtığında;
Orası burası;
Burası orası…
Mehmet Aydemir 10.06.2019 saat: 19:07