“Su çatlağını buldu.”
Vatanımızdır; üstünde yaşadığımız toprak yani Anadolu;
Ve “Hrant Dink” söylemişti.
Anadolu’da bir söz vardır;
Acıyı onurla sırtlamak,
Bizler yüzyıllarca beraber yaşadık farklı din, dil, ırkların mozaiği olarak…
Fakat hep bir,
Hep diri,
Bütün bir Kuvayı milli ruhu ile
Nelere Göğüş gerdik bu topraklarda,
Türk’ü, Laz’ı, Çerkez’i, Alevi’si, Ermeni’si, Rum’u, Sünni’si, Kürdü ve Pomağ’ı,
Şehitler verdik fark gözetmeksizin…
Kolay değildi elbet vatan dediğin toprağı korumak,
Geçenlerde bir dost sohbetinde “Artur Atarbekov” sözü geçmişti…
Vatan dediğin toprak din, dil, ırk ve mezhep tanımıyor,
Ailenin devamlılığını korumak için din ve mezhebe gerek yok,
Yaşamak için mevcudu korumak lazım diye…
Gün gelecek Atan CAN verecek,
Gün gelecek sen onun canı uğruna koruyacaksın geçmişi…
Yine; “Hrant Dink” söylemişti. Bir röportaj da;
Sivas’ta bir vaka vuku bulmuştu,
Yaşlı bir adam aradı,
“Bir kadın birkaç yılda bir gelir on beş gün gezerdi,
Vefat etmiş, haliyle gömdük,
Ama isterlerse alıp götürebilirler…
Bir yakını var mı bilmiyoruz.
Seni aramamızı söylediler sen bilirsin diye…
O da Efe dayısını arar Sivas’lı,
Onun tarifi üzerine karşı komşusuna gider olayı anlatır,
Anasıdır
Ertesi gün yola koyulurlar,
Köye varırlar,
Doğrudur ve içleri yanar,
Lakin….
“Hrant Dink” ararlar ve başlar anlatmaya;
Ardından “Getiriyor musunuz diye sorar,”
Kız başlar ağlamaya,
Konuşamaz yaşlı dayıyı verir telefona,
O da sorar dayıya hayırdır ne oldu diye…
“Anandır,
Hakkındır, alırsın gidersin sen bilirsin; ama bana sorarsan,
Bırak Su çatlağını buldu” dedim…
Bu nasıl bir özdeyiştir,
Ne edebiyattır…
Nasıl bir tariftir… Manayı toprağa gömen…
Ermeniler ve biz;
Hasta iki toplumun bir çelişkisi…
Toprak kan ister;
Ne ırk tanır,
Ne din,
Nede renk…
Kardeş, gardaş ve keke ne önemi var;
Sonuçta bir safta CAN vermişler bir uğurda…
Mehmet Aydemir 14.09.2020 saat: 16:33 Hrant Dink’in bir röportajının ardından iki damla gözyaşı.. bir anlamı olmalı…