Sınırsız Hiçlik hiçbir daim; anda var olmadı…
Andan haber var diyorlardı geçen saniyede;
Bir meraktır oluşum,
Dikildi beş duyum…
Soranlar sana;
Kimsin…?
Nesin…?
Nerelisin…?
Gücün nedir…?
Hepsi koca bir hiç…
Yok, üstat öyle değil,
Haz almayı bilmek lazım,
Sonra hissedebilmek ve sindirebilmek,
Yetinmeyip O ana sığdırabilmektir derler;
Değil…
Beş duyunun halleri ve renklerinin tonu var,
Onları tam bir özümsemek lazım,
Sonra ders alıp olgunlaşabilmek var…
Zaman… Hamura biçim verme zamanı diyorlar;
Değil…
Edindiğin tecrübe ve gücü fark edip; algılayıp
Dirençli ve bir o kadar yumuşak olabilmek ve davranmak,
Yetinmeyip dinginleşmektir…
Oradan sordular? SEN KENDİNİ NE ZANNEDİYORSUN…
Söyle sesleniyordum;
“Hiçbir kimse ve güççe ihtiyacım yok; yaratabildiklerim benim”.
“Ben aslında sizi var edenim”.
“Sizler benim düşlerimin beden bulmuş halisiniz”.
Dediğimde UKALALAIK derler…
Ukala olmayan bir birey; yeni bir titreşim başlatamaz, yaratamaz
Sıradan olur…
Yaşam bir düşün mikro ve makro halidir,
Hangi seviyeden hissetmek istersin desem! En üst perdeden diyeceksin,
Sorarlar kişiye; O güççe sahip misin? Elbette diyeceksin…
Bir bedenin tüm çakralarınla bilir misin?
Tüm renklerin ton farklılıklarını?
Üstadım bunlar öğrenilir de;
Söyle BANA,
Soru şu,
Resmin bütünü; bu mudur?
Aynı anda yönetmen ve oyunculuğunu yapabilmek midir?
EVET, dediğini duyar gibiyim…
DEĞİL….
Anı önceden kurgulayıp ve yazıp,
Yetinmeyip geçip yönetmenliğini ve oyunculuğunu yap,
Bitti mi sanırsın şimdi!
Hayır,
Bir zahmet geç karşı tarafa bir metre;
Seyret yarattığını…
“Bu duygunun TARİFİ YOK…”
Hiçlik koca bir boşlukta; küçücük bir düş olarak var oluyordu…
SENİN DÜŞLEMEYE KIYAMADIĞIN…
Mehmet Aydemir 13.05.2020 saat 17:56 Bir garip hiçlikten varlığa selam olsun… yaşam amacımı bana hatırlatan 2 kişiye ita fen. Teşekkürdür. (sn. Işılay Artut ve Sn. Burak Dalgül’e)