Beş Perdeli Yapı:

19.yy eleştirmeni Gustav Freytag yunan ve şekspiryen drama üzerine çalışırken beş perdeli bir yapıyı fark etmişti. İlk perde serim, yani karakterlerin ve ortamın tanıtılmasıydı ve kışkırtıcı bir olayla bitiyordu. İkinci perde, kışkırtı olayın doğurduğu problemi daha karmaşık bir hale getiriyordu. Bu perdede ana karakterin problemi çözmek için giriştiği ilk hamleler boşa çıkıyordu. Üçüncü perde ise doruktu. Bu perdede ana karakterin talihi ters yüz olurdu. Yunan draması terimleriyle ifade edecek olursak, karakter şanssızdan şanslıya döndüyse komedi, şanslıdan şanssıza döndüyse trajedi oluşuyordu. Dördüncü perde ana karakterin kötü talihini geri çevirmesiyle sonuçlanırdı ama bu durumun sonunda iyi adam ile kötü adamın yüzleşmesi benzeri şüphe ve merak yüklü bir düğüm oluşuyordu. Beşinci perdede ise olaylar sonuçlanıyor, düğümler çözülüyor, bazen bir sonraki hikaye için ikincil bir konuya yelken açacak gibi oluyordu.

Freytag’ın dramatik yapısı çoğunlukla bir piramit olarak gösterilir.