“O kadar kişisel bir hikaye yaz ki, yazdıklarını başkalarının da göreceğini düşünmek, seni utandırsın.”
Quentin Tarantino.
Bu konuya katılmakla birlikte bir adım daha ileriye götürmek, biz yazarlar için önemli diye düşünüyorum.
Evet yazarken utanmayacağın bir tarzda yazmak doğrudur. Fakat içinde anlatmanı haykıran bir amaç, gaye, mana ve eylem var ise; onu mutlaka işlemek lazım.
Bunu yapmanın birden fazla yolu var. Bazen subliminal bir anlatım veya mesajla hatta müzik veya görüntü ile yapmak mümkün.
Örneğin: Amacınız bir cinsel tercihin yanlışlığını veya tercihin sonuçlarının anlatımı ise bunu mutlaka yapmalıdır. Sosyolojik kuralları deviren ve onları geliştirmenin bir yoludur. (SANAT)
Bana göre Sanat: Bir duyguyu ve konuyu bir şekilde tasarlamak suretiyle, insanların bunu görmesini sağlamak için yapılan “YARATMA” yaratıcılık yöntemdir. Bu bazen güzellik yönü veya kötü yolunu anlatarak yapılır.
Kendi adıma söylersem şunu söylemeden geçemeyeceğim. “İnsanlara görmedikleri veya bilmedikleri bir duygu veya farklılığı sunduğunda onların kahramanı olursun.” Sebebi “DÜŞÜNMESİNİ SAĞLADIĞINDIR.”
Lütfen şu an yazacağımı dünyevi olarak düşünün. YARATICILIK ve YARATIM: kime göre, neye göre bir duygu sınırlanabilir. Ben zihinsel ve düşüncesel olarak “SINIRLIK HİÇLİK” kavramına göre her düşüncenin ulaştığı sınır veya hedefin, bir başkasının onun ötesine geçebileceğini düşünürüm. sonsuz bir “GİRDAPTIR DÜŞÜNMEK” düşlediğinin gün yüzü görmesi dilerim.