Ne denilir ki başka…
Bir fırtına essin,
Sonunda ne olacağı bilinmesin.
Bir ıssız adaya değil,
Gökyüzünün mavisinde sürükleneyim.
Kayan yıldızların arasında,
En sönük…
Fakat o denli hür olayım.
Çıplak gözler değil,
Dört mercekli teleskoplar bulamasın.
Hissetmek istiyorum, ayın dört halini,
Güneşin o volkanlardan sıcak ışınlarını.
Bulmacanın satırları kadar zor,
Açıklamaları kadar yönlendirici olsun.
Ama çiçekler, açmaya devam etsin.
O çiçekler ki annelerin sevinçi,
O çiçekler ki sevginin ifadesi,
O çiçekler ki evrenin sırrı.
Nasıl sonbaharda eğseler de başlarını,
İlkbaharda isyan ederek açmaları,
O denli büyük olsun içlerindeki fırtına.
Ama umutlar mavisi yüreğinde, Yine de solmasın çiçeklerin. M. Aydemir 04.09.95