Kekem…
Hani mertlikten bahsediliyorken kahve köselerinde, sen dalıyordun
Üşüyordu duygu ve mana da sen ve ben; eşlik ediyorduk
Selam ola diyordun”; bir dostun kelamı için gelecekse ölüm
Ey yüreği koca insan kekem; bazen en deli halin dalga geçmekti ölüme rest çekmek,
Yürek ister diyordun”; hesapsız paylaşmak canı ve hesapsız söze kafile vermek,
İlişmek değil, yaşamak gerek onu anı hem de bir bedende yaşar misali; o kudretli duyguyu,
Nice yiğitler göç etmişti; bir amaç için öylece…
AÇ kalbini kapılarını dosta gör diyordun,
KEke demek sadece bir kelime değil; koca bir varoluşun vedasıydı,
YıLlar sanır mısın sustururdu; ardın kalan O namı,
Onsekİz değilken göğüs germek suskunluğa; elbette değmişti
LaKin dost ile baş koymak yola, dönmeyeceğini bilerek; sevinç ve mutlulukları bir buket gibi bırakmak geride kalanlara…
KEKEM toprak soğuk…
KEKEM beden üşümüş…
KEKEM semada siluetleriniz…
Sanki sohbet ediyormuşçasına… Uzuyorlar…
Mehmet AYDEMİR 12.03.2020 saat: 12:48 Kekeye ithaf en. Sn. Hüseyin Akyol’a….