Karakter…
Dün onu gördüm, ağacın arkasında
Bir gülümseyesi vardı, alaylı
Bir o kadar gaddar, aşşalayıcı
Bir süre sonra öğretici, sevgi dolu
Sonra gözlerinde parlayan ışık
Gülümsemesini gölgeledi. Artık yoktu…
Dün onu gördüğüm de
Bir his oluştu sanki yıllar öncesinden, özlenen
Bir sürükleniş, duyuların ötesinde
Bir beni benden alıp götüren sevgi girdabı
Sonra ılık bir rüzgâr eser
Alır koynuna sende birikenleri gider…
Dün onu gördüğüm de
Bende O, ben değildim
O çocuk,
O genç,
O delikanlı,
Fakat hislerim ve O,
O gün ki kadar canlıydı.
Ben oradaydım, tüm varlığımla
Silüeti dışında, gülümsemesinden öte, O yoktu,
Yılların yorgun yükü, belki de borçluluk
Şimdi içte bir volkan, Günyüzü görmek istiyor
Tüm ihtişamı ile
Tüm o zamana sıkışmış, gücü ile
Birazdan kavuşacak gökyüzüne…
Mehmet Aydemir 21.01.2024 saat:12:07 bir paylaşımın ardından Günyüzü görmek isteyen duyguya itafen.
