İtiraf…
Duydun mu yine esiyor rüzgar.
Adeta bir şeyleri haykırıyor.
Dili yok anlatsın,
Kolları yok ki yakalayıp götürsün.
Ama içinden haykırırcasına,
Sert ve hızlı esiyor.
İmkanı olsa… İnansa götürecek seni,
Gösterecek belki de …….!
Zaman zaman yağan yağmurla beraber,
Bazen kış günü karla,
Yazın o inanılmaz sıcağı ile,
Eser ta uzaklardan.
Kimse hissedemedi onun hançer yarasını,
Kimse algılayıp koyuvermedi kendisini hızına.
Ama o… Nice şairlere ve aşıklara seslendi,
Girmek istedi mısralara.
Yüreğini avuttu çocuklarla,
Sarıldı onlara anne sevkati ile.
Sigaranın dumanına karıştı,
Efkarı dağıttı.
Kimi zaman içlerine işledi insanların,
Bir an titretti.
Yüz yıllık tapınakları okşadı,
Onları hiç bırakıp, unutmadı;
Yalnızlığı tattırmadı zamanda.
Kimi zaman sokakta çalan,
Flütçüye beraber,
Daldı engin melodilere,
Onlarla dolaştı caddelerde.
Ovalarda çiçeklerle buluştu,
Güzelim buram buram kokuları,
Karıştırdı bir an,
İç çektirdi insanlara.
Denizde yelkenlere eşlik ederek,
Şarkılar söyletti,
Onlarla astı okyanusları,
Onlarla gezdi bütün limanları.
Ama anlatamadı isyanını;
O hep esti…
Kuzeyden güneye,
Doğudan batıya,
Bazen kasırga halinde,
Bazen çimleri okşayarak,
Sonsuzluk şarkısını söyler gibi…
Esti de esti durmadan! M. Aydemir 26.11.96 saat: 02:45