Işık ile karanlık maddenin ilişkisi…
Her şey mükemmel bir devinim içinde;
Tam olması gerektiği gibi sahne alıyordu…
İnsan denen varlık, akıl yürütmekte
Anlam ve mana arayışında…
Oysa, bir ikili vardı, her şeyin ötesinde;
Var olmanın temelini oluşturan…
Öyle bir temsildi ki, gözlerin önünde
Lakin kimsenin gördüğü halde anlamlandıramadığı…
Her şey mükemmel bir devinim içinde;
Tam olması gerektiği gibi sahne alıyordu…
Biri olmadan, diğerinin hiçbir anlam ifade etmediği;
Bir olduklarında gizem olup; SIR misali oracıkta duran…
Oysa, ikisinin ilişkisiydi, var oluşu oluşturan;
An-da sahnelenen devinim, hatta diyalogu…
Zıtlıkları gösterecek; Sanatsal bir anlam gerekiyordu
Evet, belki de oluşun üstüne, daha anlamlı kılacak olan…
Her şey mükemmel bir devinim içinde;
Tam olması gerektiği gibi sahne alıyordu…
Film çekiliyor, hikâye akıyor ve an kaydediyordu
Her şey bir nefes kadar ömürlü,
Ve sen geçmiş şimdi, aynanın karşısına
Ego’nun o dayanılmaz hazzı ile; üstelik bir kibirle
Sınırlanmış akıl araçlarınla; devinirken
Orgazm’ın inanılmaz sonuç ilkesinde…
Bilmediğinden olsa gerek;
Yönetmen misali İkilinin sınırladığı
Akıttığı o filmin içinde;
Koca anlam ve manalar türettiğini sanıyorsun…
Oysa, her şey mükemmel bir devinimde
Tam olması gerektiği gibi sahne alıyordu…
Yaratmanın hak sahibi olan; SENARİST’İ eleştirirken
Onun içinde oluşturduğu düalite ile; yarattığı yaşam
Oracıkta filmleşiyordu.
Mehmet AYDEMİR 11.12.2024 Saat: 14:41