İkiz kardeşlerin güççü…
Günaydın;
Gündüz geceye doğarken ışıldıyordu,
Kucak dolusu müjdeler getirecek,
Yeni yeni aşklar, sevgiler, umut ve başarı sunacaktı…
“Doğan her şey bereketi ile gelir derler”;
Açılan gözlere sızıyordu,
Sınırları engel tanımıyor,
Ekliyordu kuyruğuna özgürlüğün…
Mesafeler artık yüz metre koşusunun birer engeli,
İstek ve arzular yarışacak,
Sonsuzluğa eklemeler yapılacaktı…
Tünaydın;
Deme vakti geldi geçiyor,
Doğan batmaya doğru yol alıyor,
Bereketini hoyratça dağıtıyordu etrafa…
Dokunduğun sevgilinin teninde kokun kalıyordu,
Sevişmenin ardından harcanan enerji,
Nerede nötrleşiyordu bilinmez…
Haz ve hisler yaşanmanın ardından anlamsızlaşıyor,
Oysa az önce O yoğunluk ve mana,
Yaşanana kadar olan yürekteki kalp atışı,
Yüceliği ifadesi na mümkündü…
Vakti hayli geçti,
Güneş dağ zirvesiyle öpüştü öpüşecek,
Dağın ardı doğacak güneşi gözlemekteler,
Koşulsuz umut ve Müjdeleri beklemekte…
Biz kaçan fırsatlara bakıyoruz,
Hoyratça harcadığımız o enerjilerin farkında bile değiliz,
Öylece bakakalıyor,
Pişmanlıklar denizinin birer balığını tutabilme ümidini yaşıyoruz…
İyi akşamlar;
Battı ya güneş,
Karanlık bizi kollarına adlıya,
Şimdiden;
Yarın doğacak güneşe odaklanıyoruz…
Oysa gecenin O gizemini…
Oysa O karanlığın babacı güççünü,
Kaçırdığımızın farkında bile DEĞİLİZ…
Mehmet Aydemir 09.01.2020 saat: 14:46 Starbuks Işıklar kösesi.