İçimdeki Tanrı…
Düş, yaşamın kocaman bir hiçlik havuzu
İçindekiler;
Alabildiğine essiz ve bir o kadar kudretli
Olabilecekler benim algımın ihtimalleri ile sınırlı
Algılayıp yapabileceklerim kadar
Farkına varıp uygulayacaklarım kadar
Kadar derken bile; manasal olarak, her ana verdiğim deger kadar…
Düşüncelerim, yaşamın sahneleri
İster sahne tanımı de, ister devinim veya eylem
Hepsi benim;
Her ana verdiğim oluş halinin dışa vurumu
Yani tamamı benim ürettiklerim…
Diyaloglar ise zaten tümden oluşan
Aykırıda olsa, normal veya arnolmalde olsa benim
Benim derken;
İnsan koca anlamlar yüklüyor arkasına
Doğru mu mudur? Değil midir? Bilinmez derler
Aslında benim dediğinde kabul etmişsindir
Kimin olduğunu, Kimin ürettiğini
Daha neyi ararsın aynada şimdi…
Ana yansıyan ne ise
İster kötü olsun, ister iyi
İster bilinir olsun, ister bilinmeyen
Hepsi senin dışa vuranın…
Şimdi geçmiş karşısına …………
Ben değilim o ukata…
Ben değilim başka biri bunları yapan…
Beni bir şeytan yönlendirdi diyorsun…
Tam karşında duran;
Senin yarattığın
Adını koyduğun çocuk işte
Düş düşünceye evrilir
Düşünce eylemi doğurur
Eylem bir karşılık bulur
Sonra bir karar anı gelir…
Ya yaparsın, yada yapmazsın
Ondan tanrı sorumlu değildir
O aynadaki içinde yarattığın tarıdan başkası olamaz…
Şimdi yüzüne bakabiliyor musun?
Sana bilmediğin neyi söylüyor? sen bana onu söyle…
Mehmet Aydemir 17.11.2022 güzel bir saatlik bir söylemin ardından dile gelen hissiyatım…
