Hiçlik devleşiyor…
Perde açılır,
Öyle bir AN gelir,
Her şey anlamını yitirir.
Bazen sevdiğinin senden uzaklaşacağından
Beklide beyninde artan o hormonların,
Vücudundaki diğer organlarına yaptığı baskıdandır
Beklide git gide çoğalan auranın gücü,
Bilemedim…
Özlemenin o yüceliği;
Hani kelimelerin kifayetsiz kalıp, arzulanan
Manaların bile dolduramadığı, derin boşluk
Bir sır dediğin senin senden alıp kaçan, eşkıya
En güzel anı zehreden, arsız
En kötü anından ağaççın ardından çıkan, palyaço
Daha binlerce sayabileceğim olay ve onların ardından gelen mana…
Bilir misin? Sevmek güç ister
Oysa şıp diye seversin, nedenini bilmeden.
Bilir misin? özlemek âşık olmanın bir dışa vurumudur
Ürettiğin ve artık içinde salkıyamadığın.
Bilir misin? korkuda aslında kaybetmenin diğer yüzü
Elini açsan uçuverecek zannettiğin.
Herkes bir sorunun cevabını bulma derdinde;
“HİÇLİK” nedir?
Hiçliğin derdi ise mana kazanmak
Yoğalmak, üremek, bir şeye dönüşmek
Yani anlayacağınız… “VAR OLMAK”
O perde açılacak
O devleşirken
Koca koca manalar, anlam kazanacak
Evet,
“SEN” yani “EGO” onu küçük şeyler kategorisinde ufalayıp,
Bir balık edasında yakalamak için
Uğraşacaksın…
Sonra mı?
Evet,
Ve sen onları dibine kadar yaşayacaksın…
Mehmet Aydemir. 11.01.2024 yola giden bir oğulun ardına yazılan.