Esme rüzgar…
Mutluydu denize bakan dağ,
Sis de olsa, kar da yağsa.
Güneş akşamları batsa da arkasından,
Özlemi uzun sürmezdi oysa,
Günesin tekrar batısı.
Denizler,ovalar şahitti… Çığlıklarına,
Gökyüzü bir anne sevkati ile,
Sarardı bağrına;
Nice ağaçlara,çiçeklere can verirken,
Hatta ve hatta nice aşklara şahitlik etmişti.
Denizci tayfaları “dert dağı” derlerdi adına.
Sevgililer orda beklerdi…
Maziyi orda hayal ederlerdi…
Onunla paylaşırlardı umutlarını.
Gün geldi yağan yağmurla,
Kavuştu denize…
Zaman zaman konuştu,
Ovalarla, ırmaklarla;
İçinde hırçın hırçın haykıran volkanı,
Hapsetti mazinin hatırına,
Ama yenilmedi…
Hala dimdik ayakta, Umutla bekler kavuşmayı dert dağı M.Aydemir 04.10.94