Dün imeceydi bu gün adı oldu yardım…
“Geçenlerde bir dost yardıma ihtiyaç var dedi.”
Bizim kültürümüzde el vermemek olmaz,
Yardıma ihtiyaççı olan geri çevrilmez…
İslam dinine göre Kurban kesmekte böyle,
Veya zekât vermekte…
Dün facebookta okudum.
“Bir dost kurban kesmek yerine,
İhtiyaç sahiplerine kalıcı yardımlar edelim diyordu.”
Yüreğime dokunmadı desem yalan olur,
Kekse herkes zekâtını da bu şekilde verse…
Eskiden adı: İMECE idi; şimdi yardım ya
Dün Zekât’ı; bu gün vergi
Zaman değişiyor, tanımlamalarda
Dün tüm dinler kişiye özeldi; tanrı ile arasında
Bu gün din ayrımcılık için malzeme oldu…
Değişim sürecek elbette;
Zaman akıp gidecek;
Ama İNSANLIK;
İnsan olma olgusu;
Temiz yüreklilik;
Karşılıksız yardım…
Hani söyleriz ya bazen;
Doğan çocuk gibi saf olmak;
İnsan olmak için değişime ihtiyaç yok…
Verin Paylaşın;
Nasıl sevmek karşılıksız olansa;
Nasıl vermeden almak Tanrı vergisi ise;
Hakkınıza düşeni KARŞILIKSIZ PAYLAŞIN;
O duygunun;
Ne tarifi var,
Ne hazzı,
Nede lügatte karşılığı;
Ben bu duyguya “TANRI VERGİSİ DİYORUM…”
Mehmet Aydemir 28.07.2019 saat: 20:10