Dokunuyor…
Kimse bilmez, kendinin dışındaki birinin derdini
Kendininki ağırdır.
Acı oysa göreceli bir kavram
Kime göre neye göre
Ahlaki mi? Yoksa eylemsel mi?
Birde içsel acılar var, aşk ve vicdan gibi
Herkes farklı yaşar,
Farklı değiştiğinden mi?
Yoksa farklı değerlerden midir bilinmez!
“Bildiğim tek şey, bilmediğim” demiş usta
Yaşam göreceli;
Nefes almakta yaşamak
Bir lokmayı paylaşarak tadında buluşmak hazın
Yada barikatın berisinde yumruk sıkmak adaletsizlğe
Dürüstlüğü kaykırmak
ÖZGÜRLÜK demek, sonra arkasında sürüklenmek…
“Bildiğim tek şey, bilmediğim” demiş usta
Şimdilerde dokunuyor, Neden mi?
Yaşamak demek; olmuş üç mamunu oynamak
Hisler ve hazlar gölgesinde O yüzün
Kalpte içten bir “hıhhhh” tınısı
Alaycı gülüyor ta oradan
Tüyleri diken diken eder o masum bakış gizleniyor…
“Bildiğim tek şey, bilmediğim” demişti ya usta
Ona da belki benim gibi dokunduğundan söyledi
Belki haklı çıkmayı karşıya verdi değerden
Bıtkınlıklar, ayrılık getirirmiş
Biten paylaşımdan ve kurumaya yüz tutmuş kuraklıktan
Gün güneşe hasret;
Hasret ise hissedilen o sahibine
Bu konu daha çok şey konuşturur…
Dokunduğundan belki de nefee almak gelmiyor içimden
Sebebi sahibinin eksikliğinden herhalde…
Mehmet AYDEMİR 19.11.2022 14:33 özlenen kayıplarımın ardından…