Dibine kibrit suyu dökem de…
Aşk gönülle sığar da,
Neden fikir firar eder…
Sevda yüreğe düşer de,
Akıl neden terse yol alır…
Sevgi nasır misali yer yapar da,
Bir yâr ile neden yetinmez yiğitler…
Dünkü sevişmeler yitik ve düşkün,
Şimdiki adı olmuş kahpelik…
Dişi kuş yuvayı yapar da,
Nedendir kısır çekişmeler…
Zor iştir insanın huyları,
İçine düşmeye gör…
Üç ile beş gün sürer; tiyatrolar,
Sonrasında O; maske de düşer…
İnsanoğlu matruşalar gibidir,
Çıkardıkça üstündeki urbayı; görürsün karamanın oyununu…
Dibine kibrit suyu dökem de,
Dünkü tanrının hatalı kulu, almış eline fırçayı resim yapar…
Dedim ya; Dibine kibrit suyu dökem de,
Ömür geçmiş, hakikat karşıda durur,
Hep bir ağacın gölgesinin dışına düşme telaşı…
Bilmez misin? İnsan dediğin…
Bir gülüşün saflığında soyunur,
Bir tutkunun tutkunu olur,
Aşkın hapsini yaşar da,
Sevişmelerin gölgesinde söndürür susuzluğunu,
Yine de pes etmez, dayanır en ağır acıya
Lakin esir düşer; tanrı vergisi nefese…
Mehmet AYDEMİR 02.05.2021 SAAT: 14:03