Yarı çıplağız demokrasi… Hayat ne garip kalıplar bile kaide olmuş, Yaşamlar ip gerginliğinde, Ha koptu, ha kopacak Bunlar hep eğitimsizlikten… Gözlerin açılması için dua gerekmez, çalışmak Öğrenmek, bilgilenmek ve anlamaktan geçiyor, Birey kendinden sorumlu demekle olmuyor işte; Topluluklar bir amaç edinmiş kişilerdir… Farklılıkları olabilir, Anne ve babaları farklı halklardan olabilir, Bu onların bir arada yaşamamalarını […]
Yarı çıplağız demokrasi… Read More »
Sesin o yalın hali ele verin kişiyi… Denizler engel değil düşlerime hatta sınır değil Engel ancak senin başka yöne bakan uzayan bir çift bakışın, Renkli rüyalar, hatta platonik duygular girmiş sıraya; zorlar günahları Ya devleşen sonu gelmeyecek tutkular neylesin, Aldırmadan dünya meselelerine, arsız takılmışlar tutkunun peşine… Sevkler gizlenmiş kahkahanın ardına, Ta uzaklardan duyulan o çığlıklar,
Sesin O Yalın Hali Ele Verin Kişiyi… Read More »
Yaşarken ölenler… İlk zamanlarında renkti ayrımcılık, Git ileri baş geri dönüştü; Sonraları ırkçılık gelişti, Ermeniler, Kürtler, aleviler ve göçmenler Fütursuzca yaşandı her şey alenen… Sağ sol bile bu ülkede siyasi ayrımcılığın hedefi oldu; Din bireyin inanç özgürlüğü iken, Siyasete alet edildi, Adalet mi? Kalktı tozlu raflara Kaldı ikinci bir bahara… Bu arada havada uçuşan insana
İnanmak,Sevgiye…Duyguya…Söyleme…Tavıra…Gözlere inanmak,Düşün sınırları geçer,sınırların öbür tarafına,Öteye:Uzaklara dalarsın,Sonra:Hiç bir şey olmamış gibi dönersin,İnanmak üstadım başka,Gidersinde dönemezsin… Mehmet Aydemir 26.09.2019 23:51
Düşü özel kılan şey,Düşün sınırları olmaması ise,Tanrı insanı yaratırken,İnsana verdiği düşleme gücü, bir sanaatGücünüzün farkına varın…Tekrarı yok bunun..Yağan yağmurun tınısı misali… Mehmet Aydemir 25,09.19 03:55
Düşü özel kılan şey… Read More »
Düşlenen olmak… Düşten oluşuyordu,Düşten ürüyordu,Düşleyene hizmet edip,Düşler şahnesinde yer arıyordu…Düşlemek kolaydı da,Düşlenen olmak,O tahta kalabilmek,Düşlerini süslemek bir aşığın,Ve başka düşlerin oluşmaması sağlamak…Sır bu olsa gerek…Düşlenen olmak,Kolay mı sanırsın,Hani kokunu hiç unutmayacak,Teninin özlemini ve eksikliğini hissedecek,YAvan sevgi misali burnunda tütecek,Ve başka düşlerin oluşmaması sağlamak…Sır bu olsa gerek…Düşlenen olmak,Tarlada buğday biçerken seni hatırlasın,Akan sudan içerken bile sevdası
Örtü… Ne kulağa hoş gelen bir kelime oysa “Örtü…” Korunmaya muhtaç iken soğuktan, Bir yeri güzelleştirmek için serilen, Bir her şeyden gizlenmek için ardına saklanan, Bazen gereklilik… Birde üzüldüklerim var; Hatırlıyorum; Yıl 1999 televizyonca da; bir genç kız haykırıyordu… “Siz benim başımın dışındaki örtümü çıkardınız, Peki, başımın içindeki örtüyü nasıl çıkaracaksınız?” Beni üzen; Fikir ve
Dün imeceydi bu gün adı oldu yardım… “Geçenlerde bir dost yardıma ihtiyaç var dedi.” Bizim kültürümüzde el vermemek olmaz, Yardıma ihtiyaççı olan geri çevrilmez… İslam dinine göre Kurban kesmekte böyle, Veya zekât vermekte… Dün facebookta okudum. “Bir dost kurban kesmek yerine, İhtiyaç sahiplerine kalıcı yardımlar edelim diyordu.” Yüreğime dokunmadı desem yalan olur, Kekse herkes zekâtını
Dün imeceydi bu gün adı oldu yardım… Read More »
Uyanmalıyız… Bir üstat yazmış bir zamanlar;Hrand Dink; “***” anlamı “Umut, Onur ve Sevgiymiş”Bir de eklemiş, “insan bedenimizde kanser neyse, toplumsal bütünlükte de milliyetçilik O” demiş…“***”Ruhsuz olmalı devlet,Ama “***” kadar yüce,Bütünlüğünü oluşturan her ferdi kucaklayarak,Olmak isteyecekler kişilerin ise; odak noktası olarak…Devlet olmak, Söylemi bile kulağa hoş ve endamlı geliyor…Peki, nereden türedi devletÖnce birey vardı asil ve Umutlu;Sonra aile
Yıkım… Burası Anadolu, Öyle bir yarım ada ki; Kimileri anayurt dediği, Kimilerinin hala yüzyıllar geçerken dini açıdan kökü, Vazgeçilmeyen yer altı kaynağı; Onun da kandan beslendiği… Dünya kendini yıkadı, Özgürlüğü simgeledi zeytin dalı, Egenin mavisi, Halkların gözyaşı, Sebepsizce ötekileştirilenler, İhanet ve kavgaların odak noktası; Haince işlenen ZALİM cinayetlerin… Ardı bitmeyen faili meçhuller; Burası Anadolu,
Çift kişilik… .Öz ..le …di ….ğim …..yer …….ler var.. Özlediklerim var, Özlemlerim var… Acıtan, Buruklaşan, Beni benden alıp giden, Bir yerlere götürüp getiren, Öyle deli ve dolu .Öz ..lem …le ….rim var… Öyle zor şeylerde değildi Oysa Beklentilerim… .Öz …lem …le ….rim… Şu yuvarlak Dünya’yı DÜZ kılan… Yalnızlık Kime göre, Neye göre, Bir bedende çift
Kavuşmak… Yaşıyoruz rastgele, Kimimiz planlar yaptığını söylerler, Kimimiz adımlarını bile ayarladığını, Falcılar bile gelecekten haberdar… Ya… Zaman… Geçmiş yâda gelecek… Bir portrenin üzerindeki fırça izleri mi? Son rötuş değimli onu anlamlı kılan… İnsanlarda birer karınca değil mi? Sürekli bir koşuşturmaca, Bitmeyen bir meşgale, Göç etmedikçe hala Yaş ..am …da ….sın… Anlamlaştırmak; Dün geçti, Sen söyleyene
Neyi bekliyorsun… Ölüm tüm insanlar için var, Kimse diğeri için can vermedi, Paylaşım adı oldu; HAZ… Haz almak gerek andan, Şu andan ve hatta gelecekten, Neden mi? Şekilleniyordu beynimiz de; Düşten öte düşünce oluyor; doğuyordu güne… Haz duymak gerek yaptıklarından, Hesapsızca yaşamak gerek, Sonsuzluğa ekleme yapmak gerek; Götüreceklerin zaten düşün enerji hali; Oda dünde şekillenmişti…
T-nrı T-nrı’yı gördü II Sanırımızın ki koca deryayı yaratan düşlemedi, İyilik olsun derken bilmedi nasıl bir yaşam olacak, Dipsiz dilek kuyusu varsa; Elbette dipsiz bir kötülük kuyusu da olmalıydı… Zıtlık bir noktadan başlayan, Eşit uzunluktaki mesafenin uçları değil mi? Eşit demişken, İnsan iyi olduğu kadar kötüyü de bilmeli, Muhakeme etmeli, Ayırmalı ve karar vermeli; T-nrı
T-nrı T-nrı’yı gördü II… Read More »
T-nrı, T-nrı’yı gördü I… Yaşam bahsetmişti, hem de en alasından Kendi suretine benzer olan… “Kim bilgedir? Ve cevap verir; Her insandan bir şey öğrenen.” İçinde iyilik vardı elbette, Öğrenebileceği de kötülüktendi… Dualite;… Siyahta bir ışıktı kimsenin anlamak istemediği, Hem de öyle güçlüydü ki; Sırrı çevreleyen, Özünde hareket etmesini sağlayan, Saf olan ışığı varlılığının kanıtı… Kötülük;….
T-nrı, T-nrı’yı gördü I… Read More »
Var git; geldiğin yere… Dün gece gökte kaydı,Sonra süzüldü bir güvercin misali,İndi yeryüzüne,Kıpır kıpırdı yüreği; sığmıyordu gireceği bedene… CAN;Bu diyarda acımak yoktur,Zalimler kol gezer,Kol keser, hak yenir be CAN… Vakit yakınken,Henüz daha gün görmemişken,Kemiğe henüz değmemişken,Vakit bu vakittin be CAN… Bilir misin ne acıdır;Yalan söyleyen bir çift göze bakmakBilir misin ne çok can yakar;İhaneti yaşatana
Var Git; Geldiğin Yere… Read More »
Yaşamak kimin umurunda…. Yanıyor,Can yanıyor,Söz uçuyor ıslak havada,Ve bu yaşam bize öğretiyor be dost… Yaşam her daim ilerliyor,Zaman geri gelmiyor,Yaşanmışlıklar birer lal,Her şeyin bir bedeli var; esip geçiyor be dost… Bazen boğazına takılır,Bazen mana bile bulmadan göçer,Bazen dağ gök olur; yıkar geçer be usta…Marifet kırmak veya dökmek değil,Marifet anlamakta değil,Marifet er kişi olarak; sende var
Yaşamak Kimin Umurunda…. Read More »
Karaoğlan… İstanbul’da güneş hep aynı doğar boğazın ötesinden, Tarih 28 Mayıs 1925, Güneş sanki tarih yazacakmışçasına haykırdı güne. Ufukta beliren güneşle birlikte, Beyaz bir güvercinde açtı gözlerini yaşama. O güvercin ki mağrur ve sessiz, Bir gün özgürlüğün simgesi olacak gibi haykırdı. Ufukta… Bir başına, anıt gibi Atasını temsil ediyordu. Gözlerinde ufkun yorgun tebessümü gizli, O
Ayrılık.. Bir kez daha hüküm verdiler bana… Suçum inanmak düşüncede Sevgiye, aşka, insana, Yolum yine Yedikule zindanı… Doyasıya konuşmak duvarlarla Düşüncelerimde yine yalnız, sadece sevgi… Aylar sonra gördüm ışığı Gözlerim yorgun Hiç bıkmayan aslan gibi Kükrer açılır, tane tane, Bir an belirir yanı basımda İki çavuş… Birinin adı hasan, Diğerinin Mevlüt, Girdiler
vefasızlık… Sabah gördüm gün ışığını, gözlerim kamaştı Hala etkisindeyim günü getiren ışığın, Yansıması arayışa itiyor benliğimde Suskun arıyorum kapalı gözlerle Lakin cevap yok hala Herhalde tadını çıkartmakta vefasızlığımın M. Aydemir 09.02.2005
İstenilen Bir sabah uyandıktan sonra, Atılmak o eşsiz kır çiçeklerinin arasına, Bir an uzanmak için oradan sevgiliye, Atılan naralar… Duyurabilmek ve anlatabilmek sevgiyi… Mehmet Aydemir
İçimde… Filiz açmış sarı, kırmızı güller Yeniden yeniden, Doğar büyür çocuklar Mevsimleri hissedercesine Üşür, terler gönül Şahlanır… Yabani atlarla koşar Diyardan diyarlara, Zamanı tanır… Yön verir şarkılarla Sevdayı, dostluğu, hüznü Yaşar zindandan karanlık gecelerde Umut eker, Beyaz güvercinin eşliğinde Unutulmadı, Papatyanın, lalelerin enfes kokuları Buram buram sevdalar da içimde…. Yorgun hüznün kalıntıları Kesik minarenin
Ama… Sivrildiniz bir an diğerlerinden, Davaları uğrunda dövüşen, Can dostu kalemleri, Yazdırdınız, kızdırdınız, Selamı hiçe saydınız, Bir asrın güzelliğini görmediniz Gülüp geçtiniz kahpeliklere, Son kurtuluş sanarak ihaneti, Sarılıp koynunuza aldınız, Bizleri unuttunuz, hesaplamadınız, hoşgörümüze aldandınız, Bizim bir kurtuluş savaşının; çocukları…. Emanetin bekçileri, Damarlarımızdaki kudreti, Alevlerin ortasında bile, Sevgiyi eksik etmeyen, Ama
Ümitler bitmez… Kırmızı renk papağan; Kafesinde mağrur Yanına gelip gidene bakmakta… Yabani serçe ile konuşmakta Tartışmakta özgürlüğü Çınar ağacının dalından Öğütler vermekte serçe Kırmızı renk papağan; Kafesinde mağrur titremekte… Seslenmekte serçeye; “her akşam yosun koklamak nedir bilir misin” Serçe uçtu semada Bir süre sonra Kondu dalına çınar ağacının Baktı mağrur şekilde; Papağan bir
Dürüstçe… Geçmekte günler Yürek sığmamakta olduğu yere Dinlenmiş çayın deminde Efkar dağıtmakta… Ufukta görünmüyor Dermanı yüreğimin Hala arayıp taramakta Yelken açmaya devam etmekte Zorlar aralanmamış kapıları Ufkun sonuna varmak hedefi; Bilinmez umutlar denizinde yol almak; Deveye hendek atlatmaktan zor… Geçmekte günler Yürek sığmamakta olduğu yere Tekrar tekrar dalmakta Umutlar denizinde Yılana sarılmaksa çare Boğulmak