Şiirler (Mehmet Aydemir)

Sevgim yanıyor Dünden kalan, yalanların koynunda… Şimdilerde tütüyor Dünden kalan, İhanetin kokusunda… Can göçebe bir gezgin şimdi Çakıl taşı misali sahile vuran dalgalarda… Oysa bir dürüst tebessüme bakardı Bir içten iki kelimeye… Sevgim haykırıyor Yetmiyor ne kâğıt, nede kalem… Uzaklarda tütüyor Yalnızlık ve tutsaklığın prangasında… Can göçebe bir gezgin şimdi Zirveden kopan kayalar gibi düşüyor […]

Şimdi kağıtları yeniden karıyorum Neden, niçin ve ne uğruna bilmeden… Bir yolculuk öncesi heyecan Uzayacak, derinlik kazanacak veyahut göçecek yitik duyguların koynunda… Her sevişme bir beklenti, ihtiyaç Bir nefesin diriliş anı ve sonrasında geri dönüşüm… Sevişmek demişken; Hangi yiğit kalbe taht kurdun, sonra al aşağı edildin… Olmaz bu kadar denen olayların gölgesinde Uslandın, bir nefes

Günü selamlayan güneş, ışıtıyor Yeşil gözlerden sızıyor yüreğe… Duygu aralanıyor, sızıyor hissiyat Ruhun derinliklerine değiyor… Bir başkadır, sevişmek Bir başkadır, sevmek Başkalaşmaktır Bir farklı felsefedir şimdi dokunmak… Dokunduğunda yükselmektir Yükselirken yanmaktır Yanarken tutuşmaktır Tutuşmuşken, yine özünde durulmaktır… Günü selamlayan güneş, ışıtıyor Yeşil gözlerden sızıyor yüreğe… Alıyor beni, benden Zamanda bir yolculuk, sarmal bir geleceğe taşıyor…

Dört göz iki vücut, uzuyorlar Sevişmelerine ne engel Engin deniz dahi duramıyor karşılarında Ufuk suskun, biliyor sonrası var Dalgalar bir hevesten öte değil Dağlar desen sadece bir tık ötesi için bir uç bölge Gözler kapanıyor hafiften Teslimiyet hazza, haz ise enerjinin yoğunluğuna… Dört göz iki vücut, boyut atlıyorlar Şimdilerde eşlik eden o tını Kimden çıkıyor;

Yaşamak Yaşatmak, yaşatabilmek Hisset Hissettir, Hissettirebilmek Hepsi bir duygu hali Gel de şimdi deki, Öl Öldür, öldürebilmek Niçin mi? Sevdiğinin yaşaması için… Unut Unut diyorlar Mana ağlıyor, bana kalan ise; Tıkanıyor kelimeler boğazıma Susuyorum… Mehmet Aydemir 17.07.2021 Senin ardından gittiğini zannettiğin. Hiç yakalamayacağın andır.

Yaşamak güzel Hissedin şimdi, şuracıkta Bırakın rüzgâr değsin tenine Bırakın işlesin ruhunuzun derinliklerine Sevişsin dilediğiyle dilediğince Özgür kılsın özgürlüğü… Uzat elini; Dokunma Şimdi zaman, onu özgür kılmak anıdır O özgürleşirken, anısına bir damla gözyaşı Al onu yanaklarından, tat tuzunu dudaklarında… O yeni bir liman arayacak Yeni ufuklar olacak onun nam ehramı Yeni hissiyatlar, heyecan ve

Gün doğar Gün koca bir girdap, içine alabildiklerinle Almak istedikleri ise; henüz var olmayanlar Düşlenmeyenler Doğmayan düşler Düşlenmesi na mümkün deme; düşlenecekler… Hayat dediğin ne ki; İhtimaller denizinin birer balığı Bazen tutmaya kıyamadığın Bazen senin tutsağın, akvaryumunda Bazen de akşam yemeğinin ana menüsü… Gün yiter Neler sığdı o karadeliklere Bir de karşıya geçtiğinde gör o

Cancığasım bazı günler vardır Essiz, tarifsiz Kelimeler yetersiz kalır da gözler konuşur… Duygu ve mana susar Bırakır yerini yüzde bir hazana Birde bir boşluk yansır, tek yönlü bir yoldan… İçinde koca koca volkanlar Birazdan fışkıracak sanki gökyüzüne Haykıracaklar özgürlük diye… Cancığasım bazı haller vardır Ardından gelir Bazen bir gülümsemenin Bazen bir gülüşün Bir tebessümün… Akan

Hayaller uzar Uzar da uzar Bakarsın… O siyahtan griye döner Uzaklaşır sen ardından Bakarsın… Yolda edindiği arkadaşlar olur Önce sevdiği sonra flörtte dönüşür uzar gider Sen cancağısım bakarsın… Hayaller ışık hızından daha hızlı, ötesinde Kırmızılaşmış, dünden kalan ruj iziyle Umursamaz bir tavırda uzar, sen bakarsın… Yorulur bir mola der Su içer kana kana, serinletir içini

Sevgim; Kayıp bir gelecekten sesleniyor şimdi Sevdiğini söylenmeye gerek duymadığı İfade edilmediği gerek olmadığı Bedenlerin konuştuğu ve öylece yaşandı ülkeden… Gerek var mıydı, bunca söze Yığınlarca kelimeye Saklambaç oynamaya bir şeylerin ardına Bir bakış değil miydi seni bana getiren… Sanır mısın? unutulur Kızgın kumlardan sıcak o öpüşme… Aldanır mı? insan tekrar tutsaklığa Bir kere tattı

Haddini bilmek diyorlar şimdi Yüce bir kavram… İlk kim düşündü acaba? Neye istinaden “had” etti bu kelimeyi Kökü Arapça bir kelime; bıçağın keskin ağızı Sınırlama, sınır koyma ve limit… Mecazi anlamlar yüklenmiş sonrasında Had bilmek veyahut haddini bilmek gibi Enine boyuna uzatırsanız………………… keskinlik olacak… Boy aynasında Bir koca siluet Düş devrilip dönüşüyor, düşünceye oluyordu şimdi

Hep bir sorgulama Bir yarış ve üstünlük çabası… Ardı gelmeyen sorular Sorsan sebebini kendi dahi bilmez… Hayat veya yaşam, uzuyor mana sal Deviniyor sensiz Kendince bir döngü, parçası olduğunu bilerek İnkâr etmek… Bir şeyi olduğunu düşünmek İlişmek ucundan, bucundan Bazen haddini aşıp, yaratıcılığa soyunmak… Üremek zaten tanrı vergisi Sevgi ise tüm canlılarda bulunan bir hissiyat

Evvel zaman içinde, diyerek başlayan Sonra düne dönüp, hatırlıyor musun diyen Bugüne geldiğinde… durur her şey Yitmiştir zaman, yitmez denen Elden ve ayaktan düşmeye gör Alttan altı kuşak gelmeye görsün… Onca birikim Onca deneyim Zorluklar ve içinden çıkmaz haller Aslında birer olağan durumdan öte değil… Konu farklı olsa; Herkes ayam keser Söyle deneyimliyim Böyle tecrübeliyim

Ey sen; Ey bedeninden çıkıp bana gelen Sorgusuzca flört eden yabancı Sorular hayli ilginç, sebep sesten yoksunlar… Ey sen; Bakışlar şimdi firari Kaçamak hazırlığında gibiler Ya o duruşlar, sabıkalı belli Ya elinin dudaklar arasında gezinişi Yeni bir ufuk belirlemekte sanki… Ey sen; Ne o siyah gözlükler Nede elinin saçlarının arasındaki çırpınışı Seni oraya zincirler… Anlaşılıyor

Zaman aslında tek bir an dan ibaret İstediğin kadar kurcala Dilediğin kadar eklemeler yap Ve takıştır Değiştirdiğini zannet… Zannet diyorum çünkü Değiştiğini düşündüğün O, artık bir saat önceki ben değil! Bende artık O, değilim… Kan ne zaman kaynamayı bırakır Damar da durur “Bir başka gözle bakar kendine ve çevresine” derler Derler de onlar dediği için

Neler sığmadı diyorlardı “koca ömre” Koca dediğim birkaç nefes Hani ha varsın… Ha yoksun… Anlık bir senkronizasyonun bitişi Titreşimin ihtişamını kaçırması “EX” diyordu, hekimler bu durum haline… Biz şairler, hiç öyle demedik Bizler içinse “İki ucu boklu değnekti” Elbet kavuşmaydı; özlemini duyduğumuz göçenlerin ardından Bir de geride bırakacaklarımız vardı… Bizden öte, candan öte… Can Susuzluğun;

Var oluş bir neden ilişkisi Emeklemek de öyle Öğrenmek gerek dış etkenleri Sonra varlık göstermek gerek! Bunlar olmazsa olmazlar Bir de senin üstüne koydukların var Sevmek gibi Sevilmek gibi Bir beklenti olmamak sızın paylaşmak gibi İnsan olma erdemi gibi Var da var! Yasaların yasası deniliyordu Hep bir meraklı bekleyiş Kurbanlık gibi bir bakış Sanki bulutların

Unutamadıklarım Unuttum sandıklarım Geçti bunlar dediklerim Yıllar var… Zaman zaman yine sığındığım o liman… Anlatılmaz düşler Hayıflandığından, gözyaşına sığınan duygular Tenimin tadı var şimdi dudaklarımda, özleme inat Saklanıyor şimdi beynimin en ücra kösesine… Hiç gün yüzü görmemiştiler Hiç sevilmediler benden öte Hiç sohbet edeni olmadı Lakin mağrur ve dik duruşlu o çınar… Dedim ya… Hiç

Bu kelime var ya bu kelime Konuyu nereden ele alsak bir muamma Sonu olmayan ihtimallerin başı Gerçeklikten uzak dersiniz… Oysa, Bir o kadar basit ve yalın bir anlatım Kimine göre alın yazısı, kimisine göre t-nrı vergisi Zaten geçen her anda olması gereken… Dur, Kelime var evet, Ama kelimenin karşılığı var mı? Hayatta Birçok kişinin kaderimi

Bir gün, seni sevebilmeyi bırakmak Unutabilmek, mümkün diyorlardı Onca düşe yol vermek Geride kaldı demek, bilemezsin… Çünkü sen yaşamadım içimde Hissetmedim sıcaklı lığı O yoğunluk ve uzayan hayaller Bitti dediğimde; başlıyordu… Sevmek öylece bir duygu değil Paylaştıklarım var Bende değişen sonra sende değişen Bizden öte değişen Üreyen, üremekle kalmayıp çoğalan Anlatamadıklarım var… bilemezsin… İçimde kıpır

“Gem vurulmayan kısrak, çatlayana kadar koşar.” Günün ilk ışıkları sızanken pencereden, güne merhaba demek Kahvaltının ardında ayna ile vedalaşmak Bırakmak kendini Akdeniz’in serin sularına Sonra ısınmak kumların üstünde… Öğlen vakti gelir çatar Daha ne gördün ki “ne tadını alabildin günden” Söyle bir salaş meyhaneye gitmek lazım Birkaç duble devirip dünyayı kurtarmak… Çakırkeyif olunca sohbete dem

Önceleri sadece bir hevesti İnceden inceye işledi derinliklerine ruhumun Sonra bir meşgale oldu Dinmiyor etkisi esen rüzgârın Şahlanıyordu… Oysa şu an gem vurmak Bir süre rahvan koşmak Bir nefes almak derken Sürüklenmek… Bir yerden sonra sınır yoktur artık Ötesine geçmişlik alır seni girdabına Haz ve hisler sorgulanmaz Hep bir tık ötesinin kölesi olunmuş-luk Bir hapissindir

Kıyıya vuran ışıltılı dağlalar Birkaç adım sonra sığ suların içindeki yaşam Birkaç kulaç daha Bir tık öte de suyun yüze vuran turkuazın heybeti Açılmak gerek hissi Açıldıkça içinize yayılan O özgürlük… Özgürlük demişken, neden derin suları arar Güneş tam tepeden vurur, ışıtın yüreği Meltem eşlik eder suya ve sana Ayağının altı boş oysa Bir aksilik

Hepimiz insanız, hatalarımız olacak… Çok ince bir çizgidir Adına Kırmızı deriz… Öyle bir bamtelidir ki dil Kemiği yoktur… Öyle bir bamtelidir ki duygu Empati yapamaz… Usta ile çırak arasına girilmez derler İki kardeş Veya iki dost arasına… Lakin dünya bir nefeslik Bir sonrakini alamayacağız belki… Kırgınlıklar olur elbet Yanlış anlaşılmadıkça DOĞRU nasıl bulunur… Bir üstadım

Gece sefiri kara… Hem de ilk gün ışığına inat Neler mi gizler? Bilinmez Süren bir muammadır Neleri alır yatar koynuna… Bir de doğurur… Gece sefiri kara… Hem de ilk gün ışığına inat Can pazarı misali hain ve isyankâr Dalgaların içinden ışıldar Çimlerin arasında saklanır Ovanın üstüne çöker… Günahları örtercesine… Gece sefiri kara… Hem de ilk