Işık ile karanlık maddenin ilişkisi… Her şey mükemmel bir devinim içinde; Tam olması gerektiği gibi sahne alıyordu… İnsan denen varlık, akıl yürütmekte Anlam ve mana arayışında… Oysa, bir ikili vardı, her şeyin ötesinde; Var olmanın temelini oluşturan… Öyle bir temsildi ki, gözlerin önünde Lakin kimsenin gördüğü halde anlamlandıramadığı… Her şey mükemmel bir devinim içinde; Tam […]
Işık ile karanlık maddenin ilişkisi… Read More »
Hiç tükenmediler… Islak duygularım vardı, canlı ve kanlı Ömrüme ömür katıp, için için kendine uzun süre ekleten O kokuydu; kendini içine çektirip, yıllara meydan okuyan Mananın koluna girmiş, takılan… Şair şöyle demişti Duygusal geliş kolay, önemli olan yaşatmak Onu besleyip, büyütüp, canlı tutup konuşmak… Mesele, zamana meydan okumaktı Mesele onu içine çekip, hissetmekti en alasından
İhanet… Herkesin ağzında bu kelime, Sanki basit ve kolay bir söylem gibi Kimine göre kabul edilemez! Kimine göre uğranan adaletsizliğin, adalet karşılığı! Kimi kendi ile içindeki çocuğa ithaf eder, Kimi aynaya yansıyan silüetine! Bir de paylaştığı saf duygu “aşkın” hamuruna, su diye katan! * * * * İhanet kelimesinin kökü Arapçadan “İHANA” dan gelir, Anlamı
Yaratıma Susamak böyle bir şey… Özleniyor, Evet ya özleniyor, Hani sabahlara kadar konuştuğumuz, manayı yoğurduğumuz, sohbetler Hani uykunun bile uğramadığı o zifiri gölgeler Felsefi manaların kovalamaca oynadığı, göz kapaklarımız Flört eden kaçamak kelimeler, aceleci tavırlar… Özledim, Evet ya özledim, Hani iki saat uykunun geceye bedel oluşu İlk ışıkların pencere aralığından geçip yüze vurması, Ve ısıtması
Yaratıma Susamak Böyle Bir Şey… Read More »
Anın Anatomisi… Arkasını henüz kimsenin dolduranın olmadığı koca mana AN, Kimileriniz adına KADER dersiniz, Kiminiz ise doğanın KANUNU, Kiminiz de zamanın olasılıkları, der durursunuz, Oysa her GERÇEK ve SIR gibi, AN ’ında bir ANOTOMİSİ var… * * * * An, geçmiş ve geleceğin yani Olmuş ve olacakların ve hatta Var edilmiş ve edileceklerin, Üreyen
Şeffaf Yanılgı… Yaşamak kimine göre essiz Kimine göre içine doğduğu acımasız bir muamma Oysa hepsinin devinimi essiz ve mutlak bir tamamlayacağı son… Gün geçmiyor ki, Duygular ve hatta hissiyatlar anlamını yitirmesin Yeni “ÖZGÜRLÜK” dedikleri mecazi haller oluşup deforme olmasın… Aslında değişen onlar olurken; Yer, zaman ve mekân da değişiyor. Her şey bir bütünün kuralınca deviniyor…
Yaratımın Şifresi. Hiçlikten bir varoluş oluşmaz Hiçlikten varlıkta üremez Bir neden, sebep ve sonuç ilişkisi de oluşmaz… Yaratım bir düş-ün oluş halidir Essiz, gizemli, kanlı ve canlı Anın O, yüceliğini anlatan hamuru ve manasıdır… Yaratım ha deyince düşmez, zihne Düşse de her düş doğmaz, dönüşmez düşünceye Bir doğum sancısı ve süreci vardır… Yaratım tektir, eşi
Yaratımın Şifresi… Read More »
Söz yiter derler… Bazen gün gelir, sözler yiter derler Koca manalar erir, dilde kum olur Koca kelimeler anlamsız kalır, yiter O anlarda sana kalan, talan, dolan Yürekte kocaman boşluk, ifade edemediğin… Bazen gün gelir, sözler yiter derler Söz yerine, geceye silüetini alır, koynuna yatarsın Yeni gün bir umut sanır, gözleri açarsın Fakat hiçbir şey doldurmaz
Söz yiter derler… Bazen gün gelir, sözler yiter derler Koca manalar erir, dilde kum olur Koca kelimeler anlamsız kalır, yiter O anlarda sana kalan, talan, dolan Yürekte kocaman boşluk, ifade edemediğin… Bazen gün gelir, sözler yiter derler Söz yerine, geceye silüetini alır, koynuna yatarsın Yeni gün bir umut sanır, gözleri açarsın Fakat hiçbir şey doldurmaz
Ressamın DNA’sı… Tuvali okşayan fırça,Nerden bilsin ressamın hangi resmi resmedeceğini,Derdini sorsan; “Oyuncak olduk der, ressamın elinde”,Oysa her bir renkle ayrı buluştuğunda başlar,Tuvalle bir sonraki buluşmanın heyecanı. Bir sonraki dokunuş,Tuvale biraz daha ağırlık yüklenmekte,Manasına anlam katmakta,Görsel belirmekte peşin sıra,Fırça ressamın elindeki hisse koşulsuz eşlik etmekte. Tuval özleşmiştir artık fırçayla,Tuval ressamın hislerine tercüman olmuştur artık,Tuval oluşan yeni
Toprak Acıyı da alır koynuna … Acı yüreği terketmedi, ama sessizlik hakim Uzayan bakışlar, için için yanan kor canlar İnce bir sızı, masum bakışlar ve ince bir çizgi Sözün bittiği an, saatler 04,17 gösteriyor… Kimse; başkasının acısını birebir hissedemez Kimse; onun yerine koyamaz yüreğini Kimse; kaybın ne tür paylaşımın ardında yatar bilemez Ama kimse; seni
Toprak Acıyı da alır koynuna … Read More »
Her şey bir düş ile başladı… Zaman aslında tek bir ANDAN ibaret Eylem ve oluş onun en yalın dışa vurumu Yaratım ve yaratıcılık öyle kolay söylenir, fakat Nasıl ki her şey göreceli, kavranması kadar anlatımı da güç Ezber bozan hikayeler vardır, algı ve farkındalıktan öte Pullu bir zarftır, geleceğe gönderilen… Dün sade ve bir o
Her şey bir düş ile başladı… Read More »
Karakter… Dün onu gördüm, ağacın arkasında Bir gülümseyesi vardı, alaylı Bir o kadar gaddar, aşşalayıcı Bir süre sonra öğretici, sevgi dolu Sonra gözlerinde parlayan ışık Gülümsemesini gölgeledi. Artık yoktu… Dün onu gördüğüm de Bir his oluştu sanki yıllar öncesinden, özlenen Bir sürükleniş, duyuların ötesinde Bir beni benden alıp götüren sevgi girdabı Sonra ılık bir rüzgâr
Radikal…Sıradanlıktan öte bir durum hali, şu an içinde bulunduğumKesinlikten öte keskin ve davetkarKöklü yaptırımlar emrediyor, zihnimin algılayamadığıKökten bir değişimin ilk adımı olduğunu fark ettiğim, fakatBir ürperti korku ile karışıkÇağırıyordu, görüş algımın ötesinden… Bugüne kökten bir dayatmayla gelmiştimBeni ve bizleri var eden o duygu, töre…Şimdi, şuracıkta elinden salıvermekÖzgür kılmakÖzgür kılarken, özgürlüğe yelken açmakSöylemde yerini buluyordu belki,
Hiçlik devleşiyor… Perde açılır, Öyle bir AN gelir, Her şey anlamını yitirir. Bazen sevdiğinin senden uzaklaşacağından Beklide beyninde artan o hormonların, Vücudundaki diğer organlarına yaptığı baskıdandır Beklide git gide çoğalan auranın gücü, Bilemedim… Özlemenin o yüceliği; Hani kelimelerin kifayetsiz kalıp, arzulanan Manaların bile dolduramadığı, derin boşluk Bir sır dediğin senin senden alıp kaçan, eşkıya En
Hiçlik devleşiyor… Read More »
Varlık… Her düş evrimleşir, dönüşür neye mi? Düşünceye… Düşünce emek ister, mana arar Devinir, Sonraları bir kalıp arar durur… Sınırlanamaz, sınırlar çizilemez, neden mi? Var olunca yetinmez Hep bir tık ötesi vardır Hep bir mükemmellik arayışı Sonrasında karşılaşır acı gerçekle… Her var oluş gebedir, yok oluşa Her varlık tadacaktır, bir gün ölümü Her şey dönüşecek,
….. Genelde önce bir düş düşer zihnine Sonra yavaştan bir mana arayısı başlar. Bazen silik ve ytiktirler, Bazen bir savaşcıdan öte kahraman, Fakat amaçları göge uzanmaktır. Tohum misali filiz olurlar Sonra vucut bulurlar En sonunda bir “AD” alır; Bir bülbül misali şakırlar… Uzayan gecenin ilk gün ışığında… Mehmet Aydemir 03.01.2024 yılın ilk şiiri. Yazardan yazara.